فضیلت زیارت اربعین با پای پیاده
هر کسی پیاده به زیارت قبر حسین(ع) برود، خداوند برای هر قدمی هزار حسنه نوشته و هزار گناه از او پاک می کند و رتبه اش هزار درجه بالا می رود. پس هرگاه به فرات رسیدی ، غسل کن و کفش هایت را درآور و پا برهنه راه برو؛ به مانند عبد ذلیل راه برو؛ پس وقتی به درب حَرَم رسیدی، چهار بار تکبیر بگو و کمی راه برو و دوباره چهار بار تکبیر بگو.
تاریخ آغار راهپیمایی اربعین حسینی به سال ۶۱ هجری و تاریخ حادثه کربلا مربوط است. بنا به روایت علما و مورخین بیستم صفر سال ۶۱ هجری قمری، چهلمین روز کشته شدن حسین بن علی (ع) روزی است که سر مقدس امام حسین (ع) در بازگشت اسرای کربلا به تاریخ بیستم صفر به جسد مطهر امام برگردانده شده و با پیکر ایشان دفن می شود. لذا از دیدگاه بسیاری از صاحب نظران و مورخان شیعه و اهل سنت، مبنای تاریخی چنین بزرگداشتی، ورود اهل بیت(ع) به کربلا در اولین اربعین حسینی (سال ۶۱ هجری) و دفن سرهای مطهر شهیدان به ویژه سر مقدس امام حسین (ع) در کنار پیکرهای مطهر آنها است.
بر مبنای منابع تاریخی جابر بن عبدالله، نخستین زائر کربلای معلی است که در روز اربعین (به سال ۶۱ هجری) از مدینه به سمت کربلا رهسپار شده است. اقدام تاریخی جابر بن عبدالله را رهبر معظم انقلاب اینگونه مورد توجه قرار داده اند:
«شروع جاذبه مغناطیسی حسینی در روز اربعین است، جابربن عبدالله را از مدینه بلند می‌کند و به کربلا می‌کشاند، این همان مغناطیسی است که امروز هم با گذشت قرن‌های متمادی در دل من و شما هست».
اربعین، چهلمین روز شهادت امام حسین(علیهالسلام) است که جان خود و یارانش را فدای دین کرد. از آنجا که گرامیداشت خاطره شهید و احیاء اربعین وی، زنده نگهداشتن نام و یاد و راه اوست و زیارت، یکی از راه های یاد و احیاء خاطره است، زیارت امام حسین(علیهالسلام) به ویژه در روز بیستم ماه صفر که اربعین آن حضرت است، فضیلت بسیار دارد .
امام حسن عسکری(علیهالسلام) در حدیثی علامتهای «مؤمن»را پنج چیز شمرده است: پنجاه و یک رکعت نماز، زیارت اربعین، انگشتر کردن در دست راست، پیشانی بر خاک نهادن و «بسم الله» را در نماز، آشکارا گفتن .
خواندن زیارت اربعین در این روز مستحب است که در کتب ادعیه آمده است و از طریق صفوان جمال از امام صادق(علیهالسلام) روایت شده است. زیارت دیگری را جابر بن عبدالله انصاری در این روز خوانده است و متن زیارت به عنوان زیارتنامه آن امام در نیمه ماه رجب نقل شده است.
مورخان نوشته اند که جابر بن عبدالله انصاری به همراه عطیه عوفی، در اولین اربعین پس از عاشورا به زیارت امام حسین(علیهالسلام) نائل آمدند. وی که آن هنگام نابینا شده بود، در فرات غسل کرد و خود را خوشبو ساخت و گامهای کوچک برداشت تا سر قبر حسین بن علی (علیهماالسلام) آمد و با راهنمایی عطیه، دست روی قبر نهاد و بیهوش شد، وقتی به هوش آمد، سه بار گفت: یا حسین! سپس گفت: «حبیب لا یجیب حبیبه ...» آنگاه زیارتی خواند و روی به سایر شهدا کرد و آنان را هم زیارت نمود.
کاروان هایی که عازم پیاده‌روی سه روزه اربعین حسینی از نجف تا کربلا هستند؛ پس از زیارت امیرالمومنین (علیه السلام) در نجف اشرف و پس از طی 80 کیلومتر، خود را به دیار دوست و سرزمین عشق و محبت، کربلا می رسانند. بیاییم تاملی کنیم که چرا زیارت حرم امام حسین(علیه السلام) آن هم با پای پیاده تا این اندازه با ارزش و با فضیلت است.
آیت الله مرعشی نجفی بیست بار پیاده به همراه تعدادی از طلاب که همه از مراجع و بزرگان شدند، به کربلا مشرف شد. سیدمحمدحسین طهرانی، سید احمد مستنبط، شیخ عباس قوچانی، شیخ حسن نجابت شیرازی و سید عبدالحسین دستغیب و شهید صدر اول و شهید صدر دوم در این پیاده روی شرکت می کردند.
شیخ مرتضی انصاری و میرزا حسین نوری، صاحب موسوعه حدیثی «مستدرک الوسائل» در عید قربان . سیدمهدی بحرالعلوم در دسته عزای «طوریج» شیخ جعفر کاشف الغطاء در یکی از پیاده روی هایش به کربلا، به حضور حضرت ولی عصر(ع) شرفیاب شد و حضرت ایشان را به سینه خویش چسبانده و فرموده است: «خوش آمدی ای زنده کننده شریعت ما».
ثواب قدم های برداشته شده در راه زیارت امام حسین(ع)
ائمه هدی(علیهم السلام) بارها در روایات خود، پیاده روی به سمت حرم امام حسین(علیه السلام) را توصیه کرده اند و برای هر قدمش اجر و مغفرت ویژه ای در نظر گرفته اند.
عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ ثُوَیْرِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام: یَا حُسَیْنُ! مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ یُرِیدُ زِیَارَةَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ص إِنْ کَانَ مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ مَحَى عَنْهُ سَیِّئَةً؛ حَتَّى إِذَا صَارَ فِی الْحَائِرِ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْمُصْلِحِینَ الْمُنْتَجَبِینَ حَتَّى إِذَا قَضَى مَنَاسِکَهُ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِینَ حَتَّى إِذَا أَرَادَ الِانْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَکٌ فَقَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص یُقْرِوُکَ السَّلَامَ وَ یَقُولُ لَکَ: اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فَقَدْ غُفِرَ لَکَ مَا مَضَى .
از حسین بن ثویر روایت شده که امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
ای حسین! کسی که از منزلش بیرون آید و قصدش زیارت قبر حضرت حسین بن علی(علیهماالسلام) باشد؛ اگر پیاده رود؛ خداوند منّان به هر قدمى که برمى دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو مى فرماید؛ با رسیدن به حرم دوست، از رستگاران می شود تا زمانى که به حائر برسد و پس از رسیدن به آن مکان شریف حق تبارک و تعالى او را از رستگاران قرار مى دهد؛ با انجام اعمال زیارت، از فائزان می شود تا وقتى که مراسم و اعمال زیارت را به پایان برساند که در این هنگام او را از فائزین محسوب مى فرماید؛ هنگام بازگشت ندا می رسد که بخشیده شدی تا زمانى که اراده مراجعت نماید در این وقت فرشته اى نزد او آمده و مى گوید: رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به تو سلام می رساند و خطاب به تو مى فرماید: از ابتدا عمل را شروع کن، تمام گناهان گذشته ات آمرزیده شد.
کسی که از منزلش بیرون آید و قصدش زیارت قبر حضرت حسین بن علی(علیه السلام) باشد؛ اگر پیاده رود؛ خداوند منّان به هر قدمى که برمى دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو مى فرماید
فائزان، همنشینان معصومین(علیهم السلام) هستند
در این روایت دانستیم که ابتدا زائر حرم امام حسین (علیه السلام) به مقام رستگاران و سپس به مقام فائزان می رسد. تفاوت این دو مقام در این است که فوز یا رستگاری عملی یک مرحله بالاتر از فلاح یا رستگاری اعتقادی است. اگر کسی فائز شد جایگاهش همنشینی و انس حقیقی با حضرت محمد(صلی الله علیه و آله) و ائمه اطهار(علیهم السلام) در بالاترین رتبه بهشت است و کوتاه ترین راه فائز شدن، این است که محبت امام حسین در دل انسان بتابد.
بدنت را خرج امام حسین(علیه السلام) کن
وقتی انسان در مسیر کربلای اباعبدالله الحسین(علیه السلام) پاهایش خسته می شود و خستگی را عمیقاً با جسم خودش احساس می کند؛ ارتباط روحی اش هم با اباعبدالله الحسین(علیه السلام) بیشتر می شود. به عبارت دیگر اگر شما بدن خود را در راه عشق به آقا امام حسین(علیه السلام) خرج نکنی به حد کمال نخواهد رسید.
پیاده روی اربعین کاری زینبی است
شاید با خود بگویی: از خانه هم می توانم به امام حسین (علیه السلام) سلام دهم. چرا باید سختی چند روز پیاده‌روی را به جان بخرم و مسیری طولانی را در گرما و سرما طی کنم تا کسی را زیارت کنم که همین لحظه هم در کنار من است؟
پس بشنو سخن زینب را که به یزید فرمود: «به خدا که نمی‌توانی یاد و خاطره ما را محو و نابود کنی.» اگر من از خانه‌ام سلام دهم و تو از خانه‌ات سلام دهی؛ دیری نمی‌پاید که داستان کربلا از یادها می‌رود.
اربعین یک میعادگاه با عظمت است. این جا است که می شود پیام هایی از حقیقت اسلام ناب را به جهان داد. اگر نبودیم تا امام حسین(علیه السلام) را یاری کنیم؛ امّا با حضرت زینب(سلام الله علیها) می توانیم همراه شویم و پیام عاشورا را به همه عالم برسانیم.
پیاده روی اربعین، بهترین فرصت برای معرفی امام حسین(علیه السلام) به همه عالم
محدث بزرگوار شیخ علی یزدی حائری (رحمه الله علیه) روایتی را نقل کرده و می گوید: «زمانی که قائم آل محمد ظهور کند، ما بین رکن و مقام می ایستد و پنج ندا می دهد و در آن پنج ندا پس از معرفی خود می فرمایند:
الا یا اهل العالم ان جدی الحسین قتلوه عطشانا: بیدار باشید ای اهل عالم که جد من حسین را تشنه کام کشتند الا یا اهل العالم ان جدی الحسین طرحوه عریانا: بیدار باشید ای اهل عالم که جد من حسین را عریان روی خاک افکندند.الا یا اهل العالم ان جدی الحسین سحقوه عدوانا: آگاه باشید ای جهانیان که جد من حسین را از روی کینه توزی پایمال کردند.
امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خود را به واسطه امام حسین(علیه السلام) به همه عالم معرفی می کنند؛ بنابراین در آن زمان باید همه مردم عالم، امام حسین(علیه السلام) را شناخته باشند که وقتی امام زمان(صلوات الله علیه) فرمود: من پسر حسین فاطمه هستم؛ همه ایشان را بشناسند و پیاده روی اربعین، بهترین فرصت برای معرفی امام حسین(علیه السلام) به همه عالم است.
غیر از عشق و محبت، که پای زائر را پیاده به مرقد حسین(علیهالسلام) می‌کشاند و رنج سفر و خوف و خطر را به جان میخرد، زیارت سیدالشهدا علیه السلام با پای پیاده، ثواب بسیار دارد و مورد تاکید پیشوایان دین است.
امام صادق(علیهالسلام) فرموده است: «من خرج من منزله یرید زیارة قبر الحسین بن علی(علیهالسلام) ان کان ماشیا کتبت له بکل خطوة حسنة و محا عنه سیئة...» ؛ هر کس به قصد زیارت امام حسین(علیهالسلام)، پیاده از خانهاش خارج شود، خداوند در مقابل هر گام، برای او حسنهای مینویسد و گناهی از او میزداید.
زیارت پیاده
پیاده روی زیارت اربعین در هر سال با حضور میلیونی زائران از اقصی نقاط عالم، یکی از شاخص ترین نمادهای عشق و پیوند قلبی مردم با اهل بیت نبوی’ است. این راه پیماهی باشکوه، نمایش دهنده پیروزی حق بر باطل در طول تاریخ و تا قیامت است. این سنت معنوی باشکوه که هر سال تکرار می شود، مخالفان را متحیر کرده، در دل طرفداران آن حضرت شعف و افتخار فراوان می آفریند.
برخی مخالفان از راه های گوناگون می کوشند تا مراسم عظیم پیاده روی زیارت اربعین را که چون خاری در چشم ظالمان است، با تبلیغات منفی و اوهام و شبهات مغرضانه کم رنگ جلوه دهند. هر سال بهانه جویان و تردید افکنان، با نیرنگ های نوین و اشکالات بی اساس شبهاتی که جز گمراه کردن عده ای اندک نتیجه ای ندارد.
مردم عراق از گذشته های دور، پیاده به زیارت حرم ائمه(ع) می رفتند و این سنت تا امروز ادامه داشته و بارزترین پیاده روی ها، پیاده روی اربعین حسینی است. نظام بعثی عراق در دوره حکومتش مانع پیاده روی اربعین شد؛ ولی مردم این سنت را مخفیانه ادامه دادند؛ اما در ایران و سوریه این سنت ادامه یافت.
پیاده روی اربعین چه ثوابی دارد؟
امام صادق (ع) در احادیثی، به بیان فضیلت زیارت امام حسین (ع) با پای پیاده می‌پردازند.
حدیث اول
«حُسَیْنِ بْنِ ثُوَیْرِ بْنِ أَبِی فَاخِتَهَ قَالَ قَالَ صادق ع یَا حُسَیْنُ مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ یُرِیدُ زِیَارَهَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ص إِنْ کَانَ مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَهٍ حَسَنَهً وَ مَحَى عَنْهُ سَیِّئَهً حَتَّى إِذَا صَارَ فِی الْحَائِرِ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْمُصْلِحِینَ الْمُنْتَجَبِینَ [الْمُفْلِحینَ الْمُنْجِحِینَ] حَتَّى إِذَا قَضَى مَنَاسِکَهُ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِینَ حَتَّى إِذَا أَرَادَ الِانْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَکٌ فَقَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص یُقْرِؤُکَ السَّلَامَ وَ یَقُولُ لَکَ اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فَقَدْ غُفِرَ لَکَ مَا مَضَى.»
حسین بن ثویر بن أبى فاخته می‌گوید، امام صادق (ع) فرمودند: «اى حسین! کسى که از منزلش بیرون آید و قصدش زیارت قبر حضرت حسین ابن على علیهما السّلام باشد اگر پیاده رود خداوند منّان به هر قدمى که برمی‌دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو میفرماید تا زمانى که به حائر برسد و پس از رسیدن به آن مکان شریف حق تبارک و تعالى او را از رستگاران قرار می‌دهد تا وقتى که مراسم و اعمال زیارت را به پایان رساند که در این هنگام او را از فائزین محسوب میفرماید تا زمانى که اراده مراجعت نماید در این وقت فرشتهاى نزد او آمده و می‌گوید: «رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم سلام رسانده و به تو میفرماید: «از ابتداء عمل را شروع کن، تمام گناهان گذشته‌ات آمرزیده شد.»
حدیث دوم
«عَنْ بَشِیرٍ الدَّهَّانِ عَنْ صادق ع قَالَ: إِنَّ الرَّجُلَ لَیَخْرُجُ إِلَى قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَلَهُ إِذَا خَرَجَ مِنْ أَهْلِهِ بِأَوَّلِ خُطْوَهٍ مَغْفِرَهُ ذُنُوبِهِ- ثُمَّ لَمْ یَزَلْ یُقَدَّسُ بِکُلِّ خُطْوَهٍ حَتَّى یَأْتِیَهُ فَإِذَا أَتَاهُ نَاجَاهُ اللَّهُ تَعَالَى فَقَالَ عَبْدِی سَلْنِی أُعْطِکَ ادْعُنِی أُجِبْکَ اطْلُبْ مِنِّی أُعْطِکَ سَلْنِی حَاجَهً أقضیها [أَقْضِهَا] لَکَ قَالَ وَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ یُعْطِیَ مَا بَذَلَ.»
بشیر دهّان، می‌گوید؛ حضرت صادق علیه السّلام فرمودند: «شخصى که به زیارت قبر حضرت حسین بن على علیهما السّلام می‌رود، زمانى که از اهلش جدا شد با اولین گامى که برمی‌دارد تمام گناهانش آمرزیده می‌شود سپس با هر قدمى که برمی‌دارد پیوسته تقدیس و تنزیه شده تا به قبر برسد و هنگامى که به آنجا رسید حق تعالى او را خوانده و با وى مناجات نموده و میفرماید: «بنده من! از من بخواه تا به تو اعطاء نمایم، من را بخوان اجابتت نمایم، از من طلب کن به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا برایت روا سازم.»
راوى می گوید، امام علیه السّلام فرمودند: «و بر خداوند متعال حق و ثابت است آنچه را که بذل نموده اعطاء فرماید.»
حدیث سوم
«عَنْ صادق ع قَالَ: إِنَّ لِلَّهِ مَلَائِکَهً مُوَکَّلِینَ بِقَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَإِذَا هَمَّ بِزِیَارَتِهِ الرَّجُلُ أَعْطَاهُمُ اللَّهُ ذُنُوبَهُ فَإِذَا خَطَا مَحَوْهَا ثُمَّ إِذَا خَطَا ضَاعَفُوا لَهُ حَسَنَاتِهِ فَمَا تَزَالُ حَسَنَاتُهُ تَضَاعَفُ حَتَّى تُوجِبَ لَهُ الْجَنَّهَ ثُمَّ اکْتَنَفُوهُ وَ قَدَّسُوهُ وَ یُنَادُونَ مَلَائِکَهَ السَّمَاءِ أَنْ قَدِّسُوا زُوَّارَ حَبِیبِ اللَّهِ فَإِذَا اغْتَسَلُوا نَادَاهُمْ مُحَمَّدٌ ص یَا وَفْدَ اللَّهِ أَبْشِرُوا بِمُرَافَقَتِی فِی الْجَنَّهِ ثُمَّ نَادَاهُمْ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَع أَنَا ضَامِنٌ لِقَضَاءِ حَوَائِجِکُمْ وَ دَفْعِ الْبَلَاءِ عَنْکُمْ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ ثُمَّ الْتَقَاهُمْ [اکْتَنَفَهُمُ] النَّبِیُّ ص عَنْ أَیْمَانِهِمْ وَ عَنْ شَمَائِلِهِمْ حَتَّى یَنْصَرِفُوا إِلَى أَهَالِیهِمْ.»
امام صادق علیه السلام فرمودند: «خداوند متعال فرشتگانى دارد که موکّل قبر حضرت امام حسین علیه السّلام میباشند هنگامى که شخص قصد زیارت آن حضرت را می‌نماید حق تعالى گناهان او را در اختیار این فرشتگان قرار می‌دهد و زمانى که وى قدم برداشت فرشتگان تمام گناهانش را محو می‌کنند و سپس قدم دوّم را که برداشت حسناتش مضاعف و دو چندان می‌کنند و پیوسته با قدمهائى که برمی‌دارد حسناتش مضاعف می‌گردد تا به حدّى می‌رسد که بهشت برایش واجب و ثابت می‌گردد، سپس اطرافش را گرفته و تقدیسش می‌کنند و فرشتگان آسمان نداء داده و می‌گویند: زوّار دوست خدا را تقدیس نمائید.» و وقتى زوّار غسل کردند حضرت محمّد (ص) ایشان را مورد نداء قرار داده و میفرماید:«اى مسافران خدا! بشارت باد بر شما که در بهشت با من هستید.» سپس امیر المؤمنین علیه السّلام به ایشان نداء نموده و میفرماید: «من ضامنم که حوائج شما را بر آورده نموده و بلاء را در دنیا و آخرت از شما دفع کنم، سپس پیامبر اکرم (ص) با ایشان از طرف راست و چپ ملاقات فرموده تا بالأخره به اهل خود بازگردند.»
حدیث چهارم
«عَلِیِّ بْنِ مَیْمُونٍ الصَّائِغِ عَنْ صادق ع قَالَ: یَا عَلِیُّ زُرِ الْحُسَیْنَ وَ لَا تَدَعْهُ قَالَ قُلْتُ مَا لِمَنْ أَتَاهُ مِنَ الثَّوَابِ قَالَ مَنْ أَتَاهُ مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَهٍ حَسَنَهً وَ مَحَى عَنْهُ سَیِّئَهً وَ رَفَعَ لَهُ دَرَجَهً فَإِذَا أَتَاهُ وَکَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَکَیْنِ یَکْتُبَانِ مَا خَرَجَ مِنْ فِیهِ مِنْ خَیْرٍ وَ لَا یَکْتُبَانِ مَا یَخْرُجُ مِنْ فِیهِ مِنْ شَرٍّ وَ لَا غَیْرَ ذَلِکَ فَإِذَا انْصَرَفَ وَدَّعُوهُ وَ قَالُوا یَا وَلِیَّ اللَّهِ مَغْفُوراً لَکَ أَنْتَ مِنْ حِزْبِ اللَّهِ وَ حِزْبِ رَسُولِهِ وَ حِزْبِ أَهْلِ بَیْتِ رَسُولِهِ وَ اللَّهِ لَا تَرَى النَّارَ بِعَیْنِکَ أَبَداً وَ لَا تَرَاکَ وَ لَا تَطْعَمُکَ أَبَداً.»
على بن میمون صائغ، از حضرت صادق (ع) نقل کرده که آن حضرت فرمودند: «اى على! قبر حسین علیه السّلام را زیارت کن و ترک مکن.» عرض کردم: «ثواب کسى که آن حضرت را زیارت کند چیست؟» حضرت فرمودند: «کسى که پیاده زیارت کند خداوند به هر قدمى که برمی دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو می فرماید و یک درجه مرتبه اش را بالا می برد و وقتى به زیارت رفت حق تعالى دو فرشته را موکّل او می فرماید که آنچه خیر از دهان او خارج می شود را نوشته و آنچه شر و بد می باشد را ننویسند و وقتى برگشت با او وداع کرده و به وى می گویند: «اى ولىّ خدا گناهانت آمرزیده شد و تو از افراد حزب خدا و حزب رسول او و حزب اهل بیت رسولش می باشى و خداوند هرگز چشمانت را به آتش جهنم بینا نمی کند و آتش نیز تو را ابدا نخواهد دید و تو را طعمه خود نخواهد نمود.»
عشق در ستون ۱۴۵۲/ بزرگترین موکب ایرانی/ ستون‌های دل کندن و دل دادن
تعجب نکنید، عدد یک یعنی اینکه شما وارد بزرگراه کربلا یا ابتدای مسیر پیاده‌روی اربعین شده‌اید. ستون ۱۳۹۹ هم که رسیدید سرتان را بالا بیاورید و بارگاه حضرت عباس(ع) را ببینید.
· حماسه اربعین 20 میلیونی شد امپراتوری دروغ عزا گرفت
· ازدحام جمعیت و ترافیک سنگین در مرز مهران
· طولانی‌ترین سفره جهان در مسیر کربلا برپا شد
· گلایه زائران حسینی از سازمان حج
· تجلیل خبرگزاری دولتی از نویسنده توهین‌کننده به شهدا!
پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- عیسی محمدی- مسیر حدود ۸۰کیلومتری نجف به کربلا با ۱۴۵۲ستون شماره‌گذاری شده است.
فاصله بین هر ستون (عمود) حدود ۵۰ متر است و زمان لازم برای پیاده‌روی البته به‌صورت مداوم ۲۰ تا ۲۵ ساعت است که با توجه به زمان‌های مورد نیاز جهت نماز، استراحت و خوردن غذا، زمان تخمینی سفر پیاده ۲ تا ۳ روز درنظر گرفته شده است. البته آنها که سابقه یک‌بار حضور در این پیاده‌روی را داشته‌اند، تقریبا می‌دانند که باید چکار بکنند. این راهنمایی‌ها را می‌نویسیم برای کسانی که نخستین بار است که می‌خواهند به چنین بزم باشکوهی بروند و البته یادآوری‌ای هم هست برای آنها که رفته‌اند و باز هم نیت رفتن کرده‌اند.
لطفا یک‌نفس نروید:
کل مسیر را یکباره نروید؛ آنها که دیر‌تر به پیاده‌روی اربعین می‌رسند، دست به چنین کاری می‌زنند. بهترین کار، تقسیم این مسیر به 3 روز است. بهترین زمان هم برای شروع این پیاده‌روی، 17یا 18صفر است تا 3-2 روز بعدترش به کربلا رسیده باشید. معمولا توصیه می‌شود که زمان پیاده‌روی را بین طلوع تا غروب آفتاب تنظیم کنید اما اگر امکانش را داشتید، بد نیست پیاده‌روی در شب را هم امتحان کنید. مزیتش این است که در سرمای استخوان‌سوز عراق مجبور به خوابیدن نیستید و بدنتان گرم می‌شود، ضمن آنکه با استراحت در روز، از آفتاب سوزان و تعرق زیاد در امان خواهید بود و در خواب هم نمی‌لرزید. خیالتان راحت، همه امکانات توسط موکب‌ها در شب هم وجود دارد.
ستون‌های دل کندن و دل دادن:
اگر از حرم حضرت امیر(ع) پیاده‌روی را شروع کنید، بعد از طی حدود 180ستون، مجددا به عدد یک می‌رسید. تعجب نکنید، عدد یک یعنی اینکه شما وارد بزرگراه کربلا یا ابتدای مسیر پیاده‌روی اربعین شده‌اید. ستون ۱۳۹۹ هم که رسیدید سرتان را بالا بیاورید و بارگاه حضرت عباس(ع) را ببینید.
قرارتان با ستون‌ها باشد:
معمولا زائران قرارهای خود را با شماره‌های ستون‌ها هماهنگ می‌کنند؛ مثلا در فلان ستون و فلان ساعت همدیگر را خواهیم دید. با توجه به کثرت زائران، احتمال گم شدن هم وجود دارد. روی تلفن همراه هم حساب بازنکنید؛ چون در این ایام، احتمال ترافیک مخابراتی زیاد است. اما نگران نباشید؛ زائر و ایرانی فراوان است. میله‌های با شماره رُند مثل ۱۰۰، ۲۰۰، ۳۰۰ و... را برای توقف یا قرار همراهان انتخاب نکنید، چون اکثر افراد در این میله‌ها قرار می‌گذارند و معمولا تراکم جمعیت در آنها بالاست. عمود ۱۰۰۰ شلوغ‌ترین عمود است. معمولا هر 3 کیلومتری که طی می‌کنید چشمتان به یک مرکز گمشدگان خواهد افتاد.
ماشین هم هست؟:
اگر مشکل پیاده‌روی داشتید یا خسته شدید می‌توانید با پرداخت مبلغی خودتان را به نزدیکی‌های ستون ۶۰۰ برسانید. بعد از آن نزدیک 80 عمود را پیاده می‌روید تا به سرویس‌های کربلا برسید. البته در یکی، دو روز نزدیک به اربعین واقعا انتظارات غیرواقع‌بینانه نداشته باشید؛ چون جمعیت به قدری زیاد می‌شود که صرفا می‌توان پیاده رفت.
وقتی بزرگراه باریک می‌شود:
مابین ستون‌های ۱۱۰۰ تا ۱۳۹۰، شاهد باریک شدن بزرگراه کربلا هستیم و در نتیجه موکب‌ها کمتر می‌شوند. این چند ستون را به یاد داشته باشید که یک وقت اگر خسته شدید یا نیازی ضروری داشتید، مابین آنها دچار مشکل نشوید. درصورت امکان هم سعی کنید این قسمت را شبانه طی نکنید تا درصورت نیاز، دست‌کم به موکب‌هایی که روزانه مشغول ارائه خدمات به زائران هستند دسترسی داشته باشید.
غروب اربعین برنگردید:
یکی از بزرگترین چالش‌های اربعین، زمان بازگشت و خروج از کربلاست. سعی کنید غروب اربعین برنگردید، چون با سیل عراقی‌هایی که می‌خواهند به خانه و کاشانه‌شان برگردند، روبه‌رو شده و حسابی معطل می‌شوید. باتوجه به اینکه در عراق، پنجشنبه اربعین است، با خیال راحت به زیارت شب‌جمعه سیدالشهدا برسید. برای خروج هم سعی کنید صبح زود راه بیفتید. اگر مقصد شما نجف، شلمچه و چزابه باشد، باید به گاراژ نجف رفته و از آنجا به ستون ۶۷۲ برسید تا بتوانید بلیت تهیه کنید. برای تهیه بلیت مهران هم باید به گاراژ بغداد بروید.
موکب‌های شهرداری
شهرداری تهران خدماتی را برای اربعین درنظر گرفته است. احداث و نوسازی سرویس‌های بهداشتی، حمام‌ها و اسکان‌های موقت در مرزهای زمینی، ازجمله این فعالیت‌هاست. بزرگترین موکب‌های شهرداری تهران درعمودهای ۶۵۷، ۷۲۸ است. نظافت و نگهداری مسیر پیاده‌روی نجف به کربلا هم با شهرداری تهران است.
بزرگترین موکب ایرانی
بزرگترین موکب بزرگراه کربلا را هم می‌توان موکب هیئت خدام‌الحسین دانست. اسکان بیش از هزار زائر در موکب، برپایی مراسم مذهبی در حسینیه مجموعه، تهیه و پخش روزانه ۱۵ هزار پرس حلیم برای صبحانه و ۱۵ هزار پرس قیمه برای ناهار، برپایی غرفه کودکان و مادران، ارائه اینترنت رایگان، پخش زنده برنامه‌ها و دیگر برنامه‌های خدماتی، فرهنگی، هنری و رسانه‌ای توسط این موکب انجام می‌شود. ازجمله کارهای جالب این هیئت، خرید 20هزار مترمربع زمین در نزدیکی‌های ستون ۱۱۲۰ است که بعد‌تر، بزرگترین موکب و زائرسرای ایرانی نیز در آن ساخته خواهد شد.
همچنین موکب صاحب الزمان(عج) در عمود 828 توسط خیرین تهرانی و برخی شهرستانها اداره می شد.
تفاوت موکب ایرانی و عراقی
"موکب داری" عراقی ها نیز شبیه "هیات داری" ما آدابی دارد که باید با اعتنا به همین ادب و سلک و رعایت جزئیات موکب داری، این بیرق را برافراخت.
چهار آسیب در کمین موکب های ایرانی است که باید مراقبت شود. طبیعی است که این آسیب ها برای اقلی است و صدالبته که همگی ماجورند.
اما اول از همه پرهیز از دولتی شدن است. هرنوع موکب غیرمردمی در مسیر راه پیمائی یک اشتباه پرآسیب است. ویژگی بارز موکب های عراقی در مردمی بودنش است. هر نوع "موکب نفتی و وقفی" در این راه خطاست. اگر عزم و هزمیست، مردم را حمایت کنند نه بیشتر.
دوم پرکردن چاله های پیش پاست. موکب هدف نیست؛ مسیر "رفتن" شویم. ایرانی ها علمی را بلند کنند که بر زمین است. مثلا برخی ایرانی ها در جمع آوری زباله ها کمک کردند. برخی دیگر در مرزها و غیره. چه اشکالی دارد بجای موکب داری، نهضت حمل و نقل رایگان زوار را تا مرزها راه بیاندازیم؟ و دهها طرح مشابه.
به این فهم، مهمترین وظیفه ما در ایام راه پیمائی، "امتداد خادمی" تا این سوی مرزهاست؛ تا تهران، اصفهان، تبریز... آنسو بی نیاز از ماست.
سوم هضم شدن در مناسک عراقی هاست. ما میهمانیم؛ محو شویم. هرآنچه ایرانی نمائی است، خطاست. فرقی نمی کند چای ایرانی یا آش ایرانی. عکس "حاج قاسم" هم اگر با فخرنمائی است؛ خطاست. سال گذشته خبری منتشر شد که رهبری با نصب عکس هایش در مسیر اربعین مخالف است. حق همین است. تنها و تنها آنچه مربوط به جهان اسلام است باید سردست گرفت.
در نهایت توجه به اصل راه پیمائی و فلسفه شکل گیری موکب هاست. موکب داری یعنی خدمت رسانی؛ خدمت برای چه؟ برای "راه پیمائی". پوستر امام و رهبری و عکس شهدا و غیره خوب است اما جایش اینجا نیست. ما با امام و شهدا به مسیر "راه پیمائی" رسیدیم اما اینجا وظیفه مان خدمت برای پیاده روی است؛ نه عکس و پوستر پخش کردن.
"هویت موکب داری" یعنی خدمت به زوار برای "پیاده روی". موکب محل "رفتن" است نه "ماندن". موکب محل "خدمت دادن" است نه "جلوه کردن". موکب محل "دگرنمائی" است نه "خودنمائی". پیاده روی اربعین خودش بزرگترین کار فرهنگی است، دنبال "کار فرهنگی ضمیمه ای" نباشیم. بزرگترین کار تبلیغی و ترویجی، خادمی زوار و اعتلای این راه پیمائی عظیم است.
یکی از آداب مهم موکب داری عراقی ها تمرکز در خادمی است. با تمام وجود تلاش می کنند، "راه پیمائی" زوار را نصرت دهند.
واقعیت اینست که اشکال این سبک تربیتی، ریشه ایست. "توزیع بسته فرهنگی" در راه پیمائی اربعین مثل مدل کارفرهنگی ما در انقلاب اسلامی است. حقیقتا فکر می کنیم کار فرهنگی در جمهوری اسلامی منحصر در شعارها و مناسک است.
اگر تمرین کنیم که بزرگترین کار فرهنگی در جمهوری اسلامی خدمت رسانی است و بزرگترین کار انقلابی، خادمی مردم است؛ آنگاه در مسیر راه پیمائی اربیعن که "انفجار فرهنگ اسلامی" و "جلوه قیام مظلومین" است، دنبال توزیع بسته فرهنگی نخواهیم بود.
